De spirituele kant van de reis
Meditaties en talks
Tijdens de reis hebben we drie hele mooie meditaties gedaan. Die goed helpen om de beste versie van jezelf te worden. Ira hield in de bus een aantal inspirerende talks over zelfkennis, over vergankelijkheid, over je energie en waar je die aangeeft en wat het met je doet en nog een aantal talks. Kortom veel om over na te denken.
Tijdens de reis
De hele reis voelde ik een enorm spanningsveld om mij heen. Er was een oorlog gaande in mijn diepste binneste. Er zat -en zit nog- veel verdriet. Doordat ik deze weg ingeslagen ben merk ik dat mijn houvast is weggevallen. Dat alles waar ik in geloofde of aan meedeed op een diepere laag mij niet helpt mij verder te ontwikkelen.
Er lag een spanningsveld om mij heen. Ik voelde o.a. veel verdriet waar ik niet goed bij kon komen. Na een één op één gesprek met Ira begreep ik waar de emotie vandaan kwam. Het was het verdriet van loslaten. Sommigen dingen kosten geen moeite maar deze zat wel heel diep en had meer met mensen te maken.
Het pad dat ik nu ingeslagen ben is ook meer een pad naar binnen toe, waarbij ik steeds bewuster word wat er in en om mij heen -en in de wereld- speelt. Het is een grote deceptie wat allerlei gevoelens naar boven haalt en waarbij je jezelf tegenkomt in allerlei hoedanigheden. Het gaat steeds dieper en dat is niet altijd fijn. Zeker als je donkere of nare stukken van jezelf tegen komt. Vooral die stukken die je angsten laat zien. Ik kies er voor om dat wat zich aandient volledig aan te gaan.
Soms komt er onverwachts iets naar boven zoals tijdens de rit op de dromedaris. Door de onverwachtsheid raakte ik in paniek. Een kinderangst om uitgelachen te worden omdat iets niet lukt of omdat je iets niet kunt wat iedereen (denk je) wel kan. Hoe dat bepalend is en kan zijn voor je gedrag. Hoe je jezelf beschermd met overlevingsmechanisme. Daar bewust van worden doet pijn. Het vergt moed en kracht om het in de ogen te kijken. Stappen te onderemen en jezelf, je angst, onzekerheid of schaamte te zien, er oog in oog mee te staan. Jezelf afvragen wat wil mij dit zeggen? Wat doet het met mij? En wat kan ik eraan doen om dit ten goede om te keren? Het in de ogen kijken, het helemaal voelen. Omarmen dat als er iets niet lukt of fijn voelt dat dat helemaal okay is.
Groepsreis
We reisden in een groep met 12 vrouwen en een man. Met een aantal had ik een leuke klik en we trokken regelmatig met elkaar op. We hadden mooie gesprekken en leerden van elkaar.
Er waren echter een aantal vrouwen die mij deden denken aan de basisschool tijd. Waar je de populaire groep had en de gewone groep. Door hun gedrag en kritiek legde ze een zware energie op ons gezelschap en de reisleidster.
Ze probeerden mij mee te trekken in deze energie. Gelukkig was ik erop voorbereid en kon ik de energie van me afhouden.
Ik heb genoten van de reis en alles wat op ons pad kwam.
Thuis
Bij thuiskomst ontdekte ik dat er coniferen weggehaald waren. Daardoor is er rondom mijn hutje meer licht en ruimte ontstaan. Een betere zichtbare en tastbaardere conclusie van mijn reis kon ik mij niet wensen : er is meer licht en ruimte in en om mij heen.
Hoi Saskia ,wat heb je het weer mooi verwoord.
Moeilijk om zo met jezelf geconfronteerd te worden ,maar wel helend.
Mooi dat je dat ook zo mooi herkende toen je thuis kwam ,het licht wat binnenkomt nu de coniferen weg zijn.
Liefs en groeten Marijke.
Dank je wel Marijke.