Roadtrip naar Bosnië

On the road again

Met de auto ben ik naar Bosnie gereden. In Visoko heb ik de auto geparkeerd om met een klein gezelschap en onder leiding van Ira – ja inderdaad dezelfde vrouw die de reis door India begeleidde – een rondreis door het zuiden van Bosnië te gaan maken.

Voor wie het nog niet weet in Bosnië staan op zijn minst drie piramides. De piramide van de Zon (zie foto), de Liefde en de Maan. Het land is veelal nog ongerept en krabbelt langzaam maar zeker op van de oorlog in de jaren 90 van de vorige eeuw.

Out of the world retreat

Dit was het thema van de reis. En inderdaad het was indrukwekkend om de energie te voelen en oude ruines en krachtplekken te bezoeken.
Ira woont zelf in Bosnië en zoekt en vindt de prachtigste plekken, niet toeristisch. Zo heeft ze ons naar diverse bronnen gebracht waar het koude heldere water drinkbaar is. Ze weet de beste restaurantjes te vinden en je hoeft je nergens druk om te maken alles is geregeld.

We hadden een niet al te groot gezelschap met leuke mensen. Naast diepgaande gesprekken hebben we ook veel gelachen. Het eten in Bosnië is heerlijk en puur. Alles smaakt veel lekkerder en intenser.

Wat niet op het programma stond maar waar we spontaan naar toe zijn gegaan is Mostar. Waar ik bij ’toeval’ een klein stukje film zag over de verwoesting van de brug tijdens de Joegoslavië oorlog. Sinds dat moment, met de beelden op mijn netvlies liep ik anders door het centrum. Het raakte me dat voorheen de mensen in vrede samen leefden, met de brug die beide kanten verbond. Sinds de verwoesting, tot aan de dag van vandaag, ook al is de brug hersteld, is dat tussen de mensen niet goedgekomen.

Terugweg

Ik zag wat op tegen de terugweg. Het is toch een heel eind rijden.  De heenweg heb ik in drie dagen gedaan. De terugweg heb ik het rustiger aangedaan. Op het gemakje en zonder vooraf vastgestelde route.

Vlakbij de grens met Kroatië is een plaatsje waar energiebollen liggen. Er zijn twee plekken waar ze gevonden zijn: een in een park met meerdere bollen en een grote die aan de andere kant van het dorp is.  Die wilde ik graag in het echt zien en voelen. Het was een bijzondere ervaring om ze nog voor ik er was al te voelen. Terwijl ik op de plaats zelf niet echt iets voelde. Al heb ik er wel even bij en opgezeten en ze aangeraakt.

In dit plaatsje had ik drie bijzondere ervaringen. De eerste was de amicale vehuurder van het apartement dat ik gehuurd had die op zijn knieën ging voor mij. Wat was het geval? Ergens tijdens de rondreis had ik een mooie knieval gemaakt, met als gevolg een hele grote diepe schaafwond op mijn knie. Die heelde goed al was het nog lang niet genezen. In het apartement was een wasmachine waar ik graag even gebruik van wilde maken. Dus ik verkleedde mij snel, te snel want de nog dune korst op mijn knie ging open en bloedde behoorlijk dwars door mijn spijkerbroek heen. Terwijl ik mij (weer) aan het omkleden was kwam de verhuurder binnen. Netjes aangeklopt hoor, en zag mijn bebloede knie die ik aan het verzorgen was. Hij nam het van mij over en hielp mij de knie te verbinden. Daarvoor ging hij op de knieen.

Nadat de wond verzorgd was en de was draaide liep ik naar de tweede energiebol op loopafstand van het apartement. Met googlemaps kwam ik uit bij een doodlopende straat. Daar was de volgende ervaring. Een man en zijn dochter waren bezig een balkon hek te schilderen. We kwamen aan de praat en ze vertelden mij dat ik een andere route moest nemen. Maar de man bood mij aan, om onder zijn begeleiding, via zijn achtertuin en door het bos een kortere route naar de bol te nemen.

De derde ervaring was toen ik de volgende dag verder wilde reizen en het dorp niet uitkwam. Wederom leidde google maps mij naar een doodlopende weg. Het was een bergweg en ik was net een stuk afgedaald. Er was niet genoeg ruimte om mijn auto te keren. De enige mogelijkehied was achteruit terug de berg op rijden tot ik ergens een plek vond met meer ruimte. Die was er bij een begraafplaats waar gelukkig het hek niet op slot was. Waardoor ik meer ruimte had om te keren. En kon ik mijn weg nu wel de goede kant op vervolgen.

Dachau

Na een aantal stops en  overnachtingen kwam ik aan in Dachau, waar ik een hotel voor twee nachten geboekt had.

Een plaats met meerdere geschiedenis lagen. Een dag heb ik de oude kern met een prachtig slot bezocht. Met een fraai aangelgde tuin met onder andere heerlijk geurende rozen. Een groot contrast met mijn bezoek aan het voormalige concentratiekamp de volgende dag.

Bij de ingang van het kamp kon je een audiotoer lenen. Daar werd je identiteitskaart als borg voor gevraagd. Dat vond ik zo niet gepast op uitgerekend deze plek en heb ik geweigerd. Met tien euro borg kon ik alsnog de audiotoer meekrijgen.

Met alles waar ik nu mee bezig ben qua innerlijke ontwikkeling, gewaarwordingen, de wereld van vandaag de dag, het boek dat ik lees: Bij gebrek aan beter van Diedert de Wagt en het bezoek aan Mostar, was dit een intense ervaring.

Het feit dat je het niet eens bent met iemand, een andere mening hebt of anders in het leven staat dan wat ‘verwacht’ wordt, de oorlog in Joegoslavië als recent voorbeeld, dat je ineens niet meer om kunt of mag gaan met je buurman omdat hij dit is en jij dat, dat je daardoor ruzie en nog erger oorlog krijgt en dat je daarvoor opgesloten kunt worden en gemarteld door de partij die op dat moment sterker is dan jij; of omgekeerd dat jij sterker bent en hetzelfde doet met de andere partij, vind ik intens om te ontdekken. Vooral ook dat ik door het lezen van het boek meer achtergrond informatie heb gekregen van hoe er krachten aan het werk zijn om mensen te verdelen en tegen elkaar op te zetten om redenen die niet fraai zijn.

Vooral met de wetenschap dat het nog steeds gebeurd en gaande is. Dat zoiets langzaam maar zeker opgebouwd wordt en verdeeldheid tussen de mensen schept. Kijk maar naar de afgelopen vier jaar.